Diensten rond oud en nieuw

Rondom Oud&Nieuw wil ik preken uit het kleine Oud-testamentische boekje Ezra. Het Bijbelboek waarin de blijde roep klinkt: we mogen weer terug naar Jeruzalem. Zo’n dikke vijftig jaar daarvoor werd Jeruzalem en Tempel verwoest door de legers van Nebukadnezar. En nu mogen ze weer terug om de alles te herbouwen.

Op zondagmiddag 29 dec. klinkt de oproep vanuit hoofdstuk 1 en 2; ‘Wie doet mee?’ Bijzonder te horen dat niet iedereen enthousiast mee wil doen. En dat er wel zijn die graag mee willen helpen bij de herbouw en de dienst in de herstelde Tempel, maar niet mogen. Wat is daarvan de boodschap voor ons als Nieuw-testamentische gemeente?

De tweede preek, uit hoofdstuk 3, wil ik houden op Oudejaarsavond. Twee totaal verschillende reacties op het historische feit dat de fundatie van de Tempel weer is hersteld en dat de bouw uiteindelijk echt kan beginnen. Gejuicht klinkt er op als de priesters en levieten een schallende eredienst beleggen rondom het altaar op het kale Tempelplein: De Here is goed, eeuwig duurt Zijn trouw aan Israël. Tegelijkertijd, breken de oudere Joden uit in tranen; luid huilen ze bij wat ze zien. Zij hadden de oude Tempel nog gekend; nooit zal het meer worden als vroeger. Dan komt de vraag op hoe beleven wij onze jaarwisseling? Met gejuich om zoveel kleine zegeningen in het afgelopen jaar of triest en nostalgisch omdat het nooit meer zal worden zoals vroeger.

En dan op nieuwjaarsmorgen; we lezen Ezra 8. Daarin beschrijft Ezra hoe hijzelf, jaren later, naar Jeruzalem afreist vanuit Babel met zo’n 200 Joodse gezinnen en (omgerekend) 4 tot 5 miljoenen Euro aan gouden en zilveren voorwerpen voor de Tempel. Het geloof in Gods leiding en bescherming doet hem ieder aanbod van bescherming door de koning van Babel afslaan. Durven wij met God zo ook het nieuwe jaar in? Het lijkt een wat angstige vraag, maar het is ook heerlijk bevrijdend zó op de Here in alles te vertrouwen. God heeft bewezen een trouwe Vader te zijn, nu moeten wij nog (meer en meer) vertrouwende kinderen worden. Dat is leven in de vreugde van de Here, leven aan Gods goede hand.

Ds. D. Brienen